Porównanie Seborrhoea i wyprysku

Sektorek i egzema są zaburzeniami zapalnymi skóry. Seborrhoea jest prezentowana przez zaczerwienienie, zmiany i swędzenie skóry. Seborrhoea wpływa głównie na skórę twarzy, skóry głowy i innych obszarów ciała, takich jak łonowiec i pachwina. Głównymi objawami łojotorowych jest swędzenie i spalanie dotkniętych obszarów. Wygląd żółtych lub tłustych plastrów na skórze jest wyraźną cechą łojotokowych. Obecność płatków łupieżu na skórze głowy jest również powszechnym objawem Seborrhoea. Sebotokroea jest głównie rozpowszechniona po wewnętrznej stronie uszu, na czole, na brwiach i wokół nosa. Zaburzenie jest związane z dysfunkcją gruczołu łojowego. Głównymi przyczynami są zimna, stresowa i hormonalna nierównowaga.

Głównymi przyczynami są szczepy grzybowe „Malassezia” i odżywiający niedobór cynku. Malassezia hydrolizze ludzki sebum, który uwalnia mieszaninę nasyconych i nienasyconych kwasów tłuszczowych. Malassezia pobierane są nasycone kwasy tłuszczowe, podczas gdy nienasycone kwasy tłuszczowe wchodzą do warstwy skóry skóry. Ze względu na niejednorodną strukturę degradują funkcję bariery skóry, co prowadzi do reakcji podrażnienia i zapalenia.

Brak witamin (B12, B6 i A), trwałość chorób niedoboru odporności, takich jak HIV, i zaburzenia neurologiczne, takie jak parkinsonizm, również prowadzą do Sebok Krotki. Postępowanie obejmuje leczenie przeciwgrzybicą, keratolityką i sterydami. Terapia fotodynamiczna laserami UVA i UV-B hamuje wzrost gatunków Malassezia.

Wyprysk lub zapalenie skóry jest wskazywane przez swędzące, rumieniowe i miażdżące plamy na skórze. Wyprysk jest częściej nazywany „atopowym zapaleniem skóry”, ponieważ predysponujące przyczyny są przypisywane czynnikom genetycznym. Zapalenie skóry jest przede wszystkim uważane za stan ostry, podczas gdy wyprysk jest głównie uważany za stan przewlekły. Suchość i powtarzające się wysypki skórne są typowymi objawami wyprysku. Obszary tymczasowego przebarwienia skóry są również odnotowane w wyprysku. Wyprysk można sklasyfikować według jego lokalizacji (na przykład egzema w rękach), według jej wyglądu (wyprysk dyskidalny) lub według przyczyny (wyprysk żylaków). Europejska Akademia Alergii i Immunologii klinicznej sklasyfikowała wyprysk do wyprysku i niealergicznego wyprysku i niealergicznego wyprysku.

Przyczynę wyprysku przypisano przyczynom środowiskowym i genetycznym. Postuluje się, że niezwykle czyści środowiska predysponują osobę do wyprysku. Wynika to z faktu, że czyste środowisko nie stanowi możliwości rozwoju odporności. Prowadzi to do zwiększonego ryzyka astmy i warunków alergicznych, w tym wyprysku. Przyczyny genetyczne obejmują zaangażowanie genów filaggrin, jaja 1 i ACTL9. Takie geny są odpowiedzialne za wyprysk atopowy lub niealergiczny egzema.

Diagnoza wyprysku odbywa się poprzez badania fizykalne, historię pacjenta i testów łatek. Obróbka obejmuje stosowanie kremu nawilżających zawierających ceramidy, podczas gdy zaostrzenia są podawane kortykosteroidy. Przeciwhistaminowe nie są na ogół zalecane.

Krótkie porównania łożyska i wyprysku wyjaśniono poniżej: