Antybiotyki vs. Szczepionki

Antybiotyki I szczepionki oba są używane do walki z zarodkami, ale działają na różne sposoby. Podczas gdy szczepionki są stosowane w celu zapobiegania chorobom, antybiotyki są stosowane w leczeniu chorób, które już wystąpiły. Ponadto antybiotyki nie działają na wirusach lub chorobach wirusowych, takich jak przeziębienie lub grypa.

Wykres porównania

Antybiotyki w porównaniu z wykresem porównawczym szczepionek

	Antybiotyki	Szczepionki
Definicja	Antybiotyki to małe cząsteczki lub związki, które są skuteczne w leczeniu infekcji spowodowanych przez organizmy takie jak bakterie, grzyby i pierwotniaki.	Szczepionki są martwe lub inaktywowane organizmy lub związki, które są wykorzystywane do zapewnienia odporności na konkretną infekcję lub chorobę.
Typy	Antybiotyki są klasyfikowane zgodnie z ich strukturą i mechanizmem działania na 3 klasy: cykliczne lipopeptydy, oksazolidynony i glicylcyklin. Pierwsze 2 są ukierunkowane na pozytywne infekcje Gram, a ostatni to antybiotyk szerokiego spektrum	Szczepionki są różnych typów-Live i osłabione (szczepionki przeciw puchie wietrznej), inaktywowana (szczepionka szczepionki BCG), podjednostka (zapalenie wątroby typu C), toksyd, koniugat, DNA, rekombinowane szczepionki wektorowe i inne szczepionki eksperymentalne.
Skutki uboczne	Niektóre antybiotyki mogą mieć działania niepożądane, takie jak biegunka, nudności i reakcje alergiczne.	Niektóre szczepionki mogą powodować reakcje alergiczne.
Źródło	Antybiotyki mogą pochodzić ze źródeł naturalnych, półsyntetycznych i syntetycznych.	Źródła szczepionek obejmują żywe lub inaktywowane drobnoustroje, toksyny, antygeny itp.
Funkcjonować	Antybiotyki stosuje się w leczeniu chorób bakteryjnych.	Szczepionki zapobiegają chorobom bakteryjnym i wirusowym.
Przykłady	mi.G. tetracyklina, sulfonamidy, cefalosporyny	MMR, TDAP, DTAP, szczepionka HPV, szczepionka polio

Plakat CDC ostrzega, że ​​antybiotyki nie działają na wirusach.

Definicje

Antybiotyki są związkami skutecznymi w leczeniu infekcji spowodowanych przez organizmy takie jak bakterie, grzyby i pierwotniaki. Antybiotyki to głównie małe cząsteczki, mniej niż 2000 daltonów. Szczepionki są związkami, które są używane do zapewnienia odporności na konkretną chorobę. Szczepionki są zwykle martwe lub inaktywowane organizm lub związki oczyszczone z nich.

Oto wideo pokazujące, jak działa nasz układ odpornościowy w odniesieniu do szczepionek i przeciwciał:

Różnice w źródłach

Proces opracowywania szczepionki na ptasę grypą za pomocą technik odwrotnej genetyki.

Antybiotyki mogą pochodzić z naturalnych, półsyntetycznych i syntetycznych źródeł, a źródło szczepionek obejmują żywe lub inaktywowane drobnoustroje, toksyny, antygeny itp.

Szczepionki zwykle pochodzą z samych zarodków, które szczepionka jest zaprojektowana w celu ochrony. Szczepionka zwykle zawiera środek przypominający mikroorganizm wywołujący chorobę i jest często wytwarzany z osłabionych lub zabitych form drobnoustrojów. Agent stymuluje układ odpornościowy organizmu do rozpoznawania agenta jako obcego, niszczenia go i „pamiętania”, aby układ odpornościowy mógł łatwiej rozpoznać i zniszczyć którykolwiek z tych mikroorganizmów, które później napotyka.

Różne rodzaje antybiotyków i szczepionek

Rodzaje antybiotyków

Klasyfikacja według wpływu na bakterie

Antybiotyki są głównie dwóch typów, tych, które zabijają bakterie (bakteriobójcze) i te, które hamują wzrost bakterii (bakteriostatyczny). Związki te są klasyfikowane zgodnie z ich strukturą i mechanizmem działania, na przykład antybiotyki mogą celować w ścianę komórkową bakteryjną, błonę komórkową lub zakłócać enzymy bakteryjne lub ważne procesy, takie jak synteza białek.

Klasyfikacja na podstawie źródła

Oprócz tej klasyfikacji antybiotyki są również pogrupowane w naturalne, półsyntetyczne i syntetyczne typy, w zależności od tego, czy pochodzi z żywych organizmów, takich jak aminoglikozydy, zmodyfikowane związki, takie jak beta-laktamy-e.G., penicylina - lub czysto syntetyczna, takie jak sulfonamidy, chinolony i oksazolidynony.

Klasyfikacja oparta na spektrum bakterii

Antybiotyki wąski. W ostatnich latach antybiotyki zostały podzielone na trzy klasy, cykliczne lipopeptydy, oksazolidynony i glicylcyklin. Dwa pierwsze są ukierunkowane na infekcje Gram-dodatnie, podczas gdy ostatnim jest antybiotyk szerokiego spektrum.

Rodzaje szczepionek

Szczepionki są różnych typów-Live i osłabione, inaktywowana podjednostka, toksoid, koniugat, DNA, rekombinowane szczepionki wektorowe i inne eksperymentalne szczepionki.

Na żywo, osłabione szczepionki są osłabionymi drobnoustrojami, które pomagają powodować odporność na całe życie poprzez wywołanie silnej odpowiedzi immunologicznej. Ogromną wadą tego rodzaju szczepionki jest to, że ponieważ wirus jest żywy, może mu się zmutować i powodować ciężkie reakcje u osób ze słabym układem odpornościowym. Kolejnym ograniczeniem tej szczepionki jest to, że należy ją schłodzić, aby pozostać silnym. Przykłady tego typu obejmują szczepionki przeciw ospie wietrznej, odrze i śwince.

Inaktywowane szczepionki są martwymi drobnoustrojami i bezpieczniejszymi niż żywe szczepionki, chociaż wywołują one słabszą odpowiedź immunologiczną, a często muszą następować ujęcia wzmacniające. Szczepionki DTAP i TDAP to inaktywowane szczepionki.

Szczepionki podjednostkowe obejmują tylko podjednostki, antygeny lub epitopy (1 do 20), które mogą wywołać odpowiedź immunologiczną. Przykład tego typu obejmuje szczepionkę przeciwko wirusowi zapalenia wątroby typu C.

Szczepionki toksoidalne są stosowane w przypadku infekcji, w których organizmy wydzielają szkodliwe toksyny w ciele gospodarza. W tym typie stosuje się szczepionki z „detoksykowanymi” toksynami.

Szczepionki sprzężone stosuje się do bakterii, które posiadają powłokę polisacharydową, która nie jest immunogenna ani rozpoznawana przez układ odpornościowy. W tych szczepionkach antygen jest dodawany do powłoki polisacharydowej, aby umożliwić organizmowi wytworzenie odpowiedzi immunologicznej na nie.

Rekombinowane szczepionki wektorowe Użyj fizjologii jednego organizmu i DNA drugiego, aby ukierunkować złożone infekcje.

Szczepionki DNA są opracowywane przez wstawienie DNA środka infekcyjnego do komórki ludzkiej lub zwierzęcej. Układ odpornościowy jest zatem w stanie rozpoznać i rozwinąć odporność na białka organizmu. Chociaż jest to nadal na etapie eksperymentalnym, efekt tego rodzaju szczepionek obiecuje trwać dłużej i można go łatwo przechowywać.

Inne eksperymentalne szczepionki obejmują szczepionki komórkowe dendrytyczne i szczepionki peptydowe receptora komórek T.

Podawanie szczepionek vs. Antybiotyki

Dziecko, które jest zaszczepione przeciwko polio.

Antybiotyki są zwykle podawane doustnie, dożylnie lub miejscowo. Kurs może trwać od minimum 3-5 dni lub dłużej w zależności od rodzaju i nasilenia infekcji.

Duża liczba szczepionki i ich Strzały wzmacniające są zwykle planowane przed dwojem wieku dla dzieci. W Stanach Zjednoczonych rutynowe szczepienia dla dzieci obejmują osoby przeciwko wirusowemu zapaleniu wątroby typu A, B, polio, śwince, odrze, różyczce, błonicy, krztuścach, tężcach, ospie wietrznej, rotawirusie, grypie, chorobę meningokokową i zapalenie płuc. Ta rutyna może się różnić w innych krajach i jest ciągle aktualizowana. Szczepienia dla innych infekcji, takich jak półpasiec, HPV są również.

Skutki uboczne

Chociaż Antybiotyki nie są uważane za niebezpieczne, związki te mogą powodować pewne niepożądane reakcje. Należą do nich reakcje gorączki, nudności, biegunki i reakcje alergiczne. Antybiotyki mogą powodować ciężkie reakcje w połączeniu z innym lekiem lub alkoholem. Antybiotyki mają również tendencję do zabijania „dobrych” bakterii, których obecność w ciele - szczególnie jelita - jest ważna dla zdrowia.

Bezpieczeństwo szczepionki

Wystąpiło wiele sporów o skuteczność oraz aspekty etyczne i bezpieczeństwa używania szczepionki w przeszłości. Na przykład badanie opublikowane w czerwcu 2014 r. W Canadian Medical Association Journal wykazało, że szczepionka szczepionki przeciw odrom-mumps-rubella-varicella (MMRV) podwaja ryzyko napadów gorączkowych u małych dzieci w porównaniu z podawaniem oddzielnych szczepionek MMR i Varianela (MMR (MMR (MMR +V).

Zgodnie z Krajową Ustawą o uszkodzeniu szczepionek w dzieciństwie (NCVIA) prawo federalne wymaga, aby oświadczenia o szczepionkach (VIS) były dystrybuowane pacjentom lub ich rodzicom, ilekroć podawane są niektóre szczepionki. CDC utrzymuje, że produkowane teraz szczepionki spełniają bardzo wysokie standardy bezpieczeństwa, dzięki czemu ogólne korzyści i ochronne szczepionki wobec chorób znacznie przewyższają wszelkie działania niepożądane.

Historia

Nawet zanim zrozumiano pojęcie zarazków i chorób, ludzie w Egipcie, Indiach i tubylcach w Ameryce używali form do leczenia niektórych infekcji. Pierwszy przełom w Antybiotyki przyszedł z odkryciem penicylin przez Aleksandra Fleminga w 1928 roku. Następnie odkryło leki sulfa, streptomycyna, tetracykliny i wielu innych antybiotyków w celu zwalczania różnych drobnoustrojów i chorób.

Najwcześniejsze doniesienia o szczepionki Wydaje się, że pochodzi z Indii i Chin w XVII wieku i nagrał w tekstach ajurwedyjskich. Pierwszy opis udanej procedury szczepień pochodzi od Dr. Emmanuel Timoni w 1724 r., A następnie niezależny opis Edwarda Jennera, pół wieku później, metody szczepienia ludzi przeciwko małej ospie. Technika ta została dalej opracowana przez Louisa Pasteura w XIX wieku w celu wytworzenia szczepionek przeciwko wąglikowi i wściekliznej. Od tego czasu podjęto próby opracowania większej liczby szczepionek przeciwko wielu kolejnemu chorobom.