Różnica między zimną wojną a po zimnej wojnie

Zimna wojna

Po zakończeniu II wojny światowej stosunki między USA a Związkiem Radzieckim zaczęły się pogarszać, uruchamiając zimną wojnę - walka między dwoma supermocarstwami w celu poszerzenia swoich obszarów supremacji, aby zabezpieczyć ich przyszłość w przypadku kolejnej wojny światowej. Związek Radziecki ustalił swoją dominację w Europie Wschodniej i skupił się na Azji Środkowej, Bliskim Wschodzie i Korei Północnej. USA starały się ustanowić swoją hegemonię w Europie Zachodniej, Ameryce Łacińskiej i Azji Południowej. Całe ćwiczenie miało swoje korzenie w wzajemnym podejrzeniu i głębokiej nieufności.

Początkowo zimna wojna ograniczała się do wymiany poglądów i analiz politycznych na forach międzynarodowych, w tym w ONZ. Następnie wydarzenia, takie jak przyjęcie władzy przez komunistów w Chinach, nabycie broni nuklearnej przez Związek Radziecki i wojna w Korei, nadały wojskowi wymiar zimnej wojny. Oba supermocarstwa chciały zachować równowagę władzy, a podjęcie ich polityki różniły się odpowiednio pod panowaniem różnych prezydentów i premierów USA i Związku Radzieckiego.

Ponieważ zarówno obozy kapitalistyczne, jak i socjalistyczne pragnęły zabezpieczyć swoje interesy przed utratą gruntów w polityce międzynarodowej, rozprzestrzenianie destrukcyjnej broni nuklearnej dodawało paliwa do płomienia. Od lat 60. XX wieku nastąpiła nutka zmiany w supermocarni. Po klęsce Wietnamu USA złagodziły swoje stosunek do Związku Radzieckiego i komunistycznych Chin. Związek Radziecki i Chiny również odwzajemniły swoje podejście na razie. Proces pokojowy uzyskał niepowodzenie, gdy Związek Radziecki najechał Afganistan, a USA odnowiły swoją wrogość w Związku Radzieckim, zwiększając budżet wojskowy.

Faza zimnej wojny dramatycznie obróciła, a Michaila Gorbaczow wprowadził liberalne reformy, takie jak Perestroika I Glastnost odmłodzić Związek Radziecki, który pozostawał w tyle za krajami obozu kapitałowego. Jednak takie reformy nie mogły ostatecznie uratować Związku Radzieckiego, ponieważ już przeżyły swoją użyteczność. Ludzie rozczarowali się sztywnym systemem totalitarnym, który nie spełnił ich oczekiwań. W latach 1989–1991 sowiecka kontrola nad krajami Europy Wschodniej zaczęła się załamać, kulminującą jesienią samego rządu radzieckiego.

Wraz z zaćmieniem obozu socjalistycznego obóz kapitalisty. Po zakończeniu 45 lat od samego początku zimna wojna się skończyła.

Po zimnej wojnie

Scenariusz po zimnej wojnie był naznaczony całkowitym brakiem konfliktu między dwoma supermocarstwami zarówno w sensie teoretycznym, jak i wojskowym. Wyścig zbrojeń został znacznie zmniejszony, a kraje pierwszego świata koncentrowały się na globalizacji, rozwoju wolnej gospodarki i rozprzestrzenianiu się technologii. Bez żadnego wyzwania ze strony przeciwników kapitalizmu, USA mocno zajęły najwyższą pozycję. Chiny również stały się siłą, z którą należy się liczyć, obejmując kapitalizm i otwierając drzwi na zachód. Prawie wszystkie globalne marki produktów konsumenckich, takie jak Pizza Hut i Kentucky Fried Chicken, zostały udostępnione na chińskich rynkach.

Koniec zimnej wojny zakończył dyskryminację rasową w Południowej Afryce, a nowy rząd doszedł do władzy poprzez wolne wybory. W wielu krajach istniał wzrost sił liberalnych i nacjonalistycznych, zmuszając odpowiednie rządy do rozluźnienia ich uścisku na instytucjach społecznych i politycznych, ułatwiając swobodną wymianę poglądów. Zamieszkliwy rozwój technologii informacyjnych zrewolucjonizował proces rozpowszechniania informacji na całym świecie. Internet, który został pierwotnie stworzony przez Pentagonu do użytku podczas wojny nuklearnej, został udostępniony dla wspólnego społeczeństwa. Zmieniło to życie więcej niż jednej trzeciej populacji świata.