Różnica między indeksem glikemii a obciążeniem glikemicznym

Indeks glikemiczny vs obciążenie glikemiczne

Terminy wskaźnik glikemii i obciążenie glikemiczne Patrz kwantyfikacja węglowodanów. Węglowodany są klasyfikowane jako proste lub złożone w oparciu o liczbę prostych cukrów w cząsteczce węglowodanów. Złożone węglowodany składają się z długich łańcuchów jednego lub dwóch prostych cukrów, takich jak fruktoza lub sacharoza. Pokarmy skrobiowe są znane jako złożone węglowodany, ponieważ skrobia składa się z długich łańcuchów prostego cukru, glukozy. Gdy węglowodany są trawione, cukry te wchodzą do krwiobiegu. W oparciu o liczbę prostych cukrów, które posiada żywność, wskaźnik rozpadu węglowodanów i jego wpływ na poziom cukru we krwi. W ten sposób stosuje się indeks glikemiczny i obciążenie glikemiczne, aby pomóc diabetykom dokonywać regulacji diety.

Różnica znaczeń:

Wskaźnik glikemiczny plasuje się, jak szybko cukier wchodzi do krwioobiegu po spożyciu węglowodanów. Gdy cukier we krwi wzrośnie we krwi, mózg sygnalizuje twoje ciało, aby wydzielić większą ilość insuliny hormonalnej z twojej trzustki. Insulina pomaga obniżyć poziom cukru we krwi poprzez przekształcenie nadmiaru cukru w ​​tłuszcz. Ta subtelna równowaga jest ważna, ponieważ nadmiar wydzielania insuliny może powodować zmęczenie, przyrost masy ciała i cukrzycę typu 2. Zatem indeks glikemii pomaga zrozumieć, jak szybki poziom cukru we krwi wzrasta po zjedzeniu jedzenia. W przeciwieństwie do tego, obciążenie glikemiczne pomaga zrozumieć, ile cukru ma produkt żywności i jak szybko będzie go wykorzystywać, co czyni go dokładniejszym wskaźnikiem wzrostu cukru we krwi.

Różnica w użyciu:

Żywność jest podzielona na niskie do wysokiej w skali od 0 do 100, w zależności od jego wpływu na poziom cukru we krwi. Żywność są klasyfikowane na podstawie ich wskaźnika glikemicznego jako o niskim GI (do 55), średnim (56 do 70) i ​​wysokim (powyżej 70) dla użyteczności. Żywność, która ma najniższy wskaźnik glikemiczny, mają najniższy wskaźnik wejścia glukozy do krwioobiegu, a zatem ma najniższą odpowiedź insulinową. Włókna żywieniowe, białka i tłuszcz spowalniają wejście glukozy do krwioobiegu. Większość warzyw i produktów pełnoziarnistych jest pełna błonnika, a zatem ma niższy wskaźnik glikemiczny. Przetworzona żywność e.G. Biała mąka zawiera bardzo mniej błonnika, a zatem ma wyższy wskaźnik glikemiczny. Jedyną wadą indeksu glikemicznego jest to, że nie uwzględnia on, ile cukru zawiera określone jedzenie; to tylko pokazuje, jak szybko wchłania się cukier. Na przykład cukier w marchewce jest szybko wchłaniany, a zatem mówi się, że marchewki ma wysoki wskaźnik glikemiczny. Jest to niekompletna informacja, ponieważ ilość błonnika w marchewce jest tak wysoka, że ​​ilość wchłanianego cukru jest bardzo niska; W tym momencie przydatne jest identyfikacja obciążenia glikemicznego określonego jedzenia.

Obciążenie glikemiczne bierze pod uwagę nie tylko to, jak szybko pewne jedzenie jest przekształcane w cukier w ciele, ale także ile cukru zawiera konkretne jedzenie. Obciążenie glikemiczne uwzględnia, ile węglowodanów jest obecne w żywności i ile gram węglowodanów w żywności podnosi poziom glukozy we krwi. Obciążenie glikemiczne wykorzystuje indeks glikemiczny. Obciążenie glikemiczne żywności jest obliczane jako zawartość węglowodanów mierzona w gramach pomnożona przez wskaźnik glikemiczny żywności i podzielony przez 100. Obciążenie glikemiczne wydaje się być korzystne w programach dietetycznych, szczególnie ukierunkowanych na zespół metaboliczny, oporność na insulinę i utratę masy ciała.

Badania wykazały, że kobiety, których diety mają najwyższy wskaźnik glikemii, częściej rozwijały cukrzycę w porównaniu z osobami, których diety miały najniższy wskaźnik glikemii.

Streszczenie:

Wskaźnik glikemiczny mówi o tym, jak szybko poziom cukru we krwi wzrośnie po spożyciu produktu spożywczego. Obciążenie glikemiczne wykorzystuje informacje o indeksie glikemicznym, a także ilość cukru, którą zawiera żywność w celu ustalenia wzrostu poziomu cukru we krwi po zjedzeniu jedzenia. Zatem obciążenie glikemiczne pomaga obserwatorom wagi znacznie więcej niż wskaźnik glikemii.