Różnica między fibromialgią a stwardnieniem rozsianym

Co to jest fibromialgia?

Fibromialgia jest chorobą reumatyczną. Zazwyczaj występuje w wieku od 25 do 60 lat. Występuje częściej u kobiet niż u mężczyzn.

Objawy fibromialgii to:

• Zwiększenie bólu lub wrażliwości w niektórych punktach ciała,
• Nieuzasadnione i niekontrolowane poczucie zmęczenia,
• Depresja i niepokój.

Mięśnie czują się, jakby były przytłoczone ciężką aktywnością fizyczną bez wyraźnego powodu. Czasami mięśnie są napięte, „płonące” lub bolesne. Ból w fibromialgii jest bardzo specyficzny - odczuwa się go w całym ciele, zarówno w lewej, jak i prawej połowie, pod i nad talią, w środku lub nisko w plecy, klatce piersiowej i szyi. Wpływ na konkretne punkty na ciele, pod presją, na której pacjent doświadcza silnego bólu.

Inne objawy fibromialgii to:

• Problemy ze snem,
• Suchość w ustach, nos i oczy,
• Silna wrażliwość na zimno lub gorąco,
• Niezdolność do skoncentrowania się,
• Niemożność utrzymania moczu,
• Zirytowany jelit,
• Drętwienie lub mrowienie palców,
• Sztywność.

Uważa się, że patogeneza choroby jest związana z nadmierną akumulacją niektórych chemikaliów - neuroprzekaźników, w mózgu. W rezultacie istnieją procesy w układzie nerwowym, które prowadzą do wzrostu w sensie bólu.

Badania wykazały wyjątkowo niski poziom hormonów - serotoniny, noradrenaliny i dopaminy. To tłumaczy występowanie zaburzeń w sodzie, apetytu, nastroju i reakcji pacjentów w stresujących sytuacjach.

Czynniki ryzyka związane z odblokowaniem tej choroby to:

• Silna stresująca sytuacja;
• Urazy fizyczne;
• Interwencja chirurgiczna;
• Czynniki genetyczne.

Diagnoza fibromialgii opiera się na historii i badaniach pacjenta. Praktyka pokazuje, że często choroba pozostaje nie do poznania.

Aby wykluczyć możliwość innej choroby, należy przeprowadzić szereg badań - pełne badanie krwi, cukier we krwi, hormony tarczycy itp. Należy uznać za fakt, że objawy fibromialgii utrzymują się przez co najmniej trzy miesiące.

Nie ma konkretnego leczenia. Dobry wpływ na ból, poczucie zmęczenia i na poprawę funkcji poznawczych ma zastosowanie środków przeciwbólowych z grupy niesteroidowych przeciwzapalnych i opioidowych środków przeciwbólowych, a także leczenia lekiem przeciwdepresyjnym i przeciwpadaczkami. Aby kontrolować stres, należy również przeprowadzić terapię poznawczą behawioralną.

Co to jest MS?

Stwardnienie rozsiane (MS) jest przewlekłą zapalną chorobą autoimmunologiczną. Objawy zwykle występują w wieku od 20 do 40 lat. Kobiety rozwijają stwardnienie rozsiane częściej niż mężczyźni.

Objawy stwardnienia rozsianego różnią się znacznie między pacjentami i w różnych okresach u tej samej osoby. Zawierają:

• Zaburzenia sensoryczne - hipoestezja, ból, paraestezja,
• Uczucie przekazania energii elektrycznej wzdłuż pleców - tak zwany objaw lhermitte,
• Czując się zimno lub rozgrzewanie kończyn,
• Zaburzenia widzenia,
• Zaburzenia motoryczne - sztywność, osłabienie, utrata siły mięśni, początek odruchów patologicznych,
• Rozwój Pareses,
• Zmiany tonu mięśniowego,
• Zaburzenia koordynacyjne - zmiany chodu, dyssymetria, intonowana mowa, drżenie,
• Problemy seksualne,
• • Problemy z funkcją jelit i pęcherza,
• Ostry lub przewlekły ból,
• Zmęczenie.

MS charakteryzuje się płytkami demielinizacji, rozproszonymi w białej materii mózgu i rdzenia kręgowego. W MS, w obrębie wadliwej odpowiedzi układu odpornościowego, tkanka należąca do ciała jest rozpoznawana jako obca i atakowana jako taka. Rozwija się reakcja zapalna, która prowadzi do uszkodzenia szpiku mieliny. Zapalenie uszkadza mielinę i oligodendrocyty - komórki w ośrodkowym układzie nerwowym odpowiedzialnym za produkcję i utrzymanie pokrycia mielinowej aksonów.

Demielinowane aksony nie mogą skutecznie przeprowadzać impulsów nerwowych. Wydajność impulsów nerwowych jest opóźniona, a czasem nawet zablokowana. Zatem MS wpływa na zdolność mózgu do kontrolowania funkcji, takich jak widzenie, chodzenie, rozmowa itp.

Nie wiadomo, co powoduje stwardnienie rozsiane. Uważa się, że połączenie wielu czynników jest odpowiedzialne za rozwój choroby. Omówiono rolę wielu czynników, takich jak:

• Wirusy,
• Czynniki środowiskowe,
• Czynniki dziedziczne,
• Choroby autoimmunologiczne.

Proces diagnozowania stwardnienia rozsianego zaczyna się od wykluczenia innych możliwych chorób. Żaden pojedynczy test nie jest rozstrzygającym dowodem stwardnienia rozsianego. Dlatego diagnoza powinna być połączeniem historii, statusu neurologicznego i wyników testów.

Testy potrzebne do zdiagnozowania to:

• Obrazowanie rezonansu magnetycznego,
• Wywołane (indukowane) potencjały,
• Kłucie lędźwiowe.

Nie ma leków do leczenia stwardnienia rozsianego. Opracowano jednak szereg leków, które wpływają na objawy stwardnienia rozsianego lub zmieniają nasilenie i częstotliwość napadów. To są:

• Kortykosteroidy,
• Immunomodulatory,
• Immunosupresyjne.

Różnica między fibromialgią a stwardnieniem rozsianym

1. Definicja

Fibromialgia: Fibromialgia jest przewlekłym stanem reumatycznym, powodując ból w niektórych częściach ciała.

SM: Stwardnienie rozsiane jest przewlekłą chorobą zwyrodnieniową w ośrodkowym układzie nerwowym.

2. Występowanie

Fibromialgia: Fibromialgia zwykle występuje w wieku od 25 do 60 lat.

SM: Stwardnienie rozsiane zwykle występuje w wieku od 20 do 40 lat.

3. Objawy

Fibromialgia: Głównymi objawami fibromialgii są zwiększenie bólu lub wrażliwości w niektórych punktach ciała, nieuzasadnione i niekontrolowane poczucie zmęczenia, depresji, lęku itp.

SM: Objawy stwardnienia rozsianego obejmują zaburzenia czuciowe, objaw Lhermitte, zaburzenia widzenia, zaburzenia ruchowe, Pareses, zmiany napięcia i koordynacji mięśni, ostry lub przewlekły ból, zmęczenie itp.

4. Patogeneza

Fibromialgia: Patogeneza fibromialgii jest związana z nadmierną akumulacją neuroprzekaźników w mózgu. To prowadzi do wzrostu w sensie bólu.

SM: W stwardniku rozsianym, w obrębie wadliwej odpowiedzi układu odpornościowego, tkanka należące. Rozwija się reakcja zapalna, która prowadzi do uszkodzenia szpiku mieliny.

5. Czynniki ryzyka

Fibromialgia:  Czynniki ryzyka związane z odblokowaniem fibromialgii to silna stresująca sytuacja, uraz fizyczny, interwencja chirurgiczna, predyspozycje genetyczne.

SM: Połączenie wielu czynników jest odpowiedzialne za rozwój stwardnienia rozsianego, takie jak czynniki środowiskowe, czynniki dziedziczne, choroba autoimmunologiczna.

6. Diagnoza

Fibromialgia: Diagnoza fibromialgii opiera się na historii i badaniach pacjenta. Aby wykluczyć możliwość innej choroby, należy przeprowadzić szereg badań - pełne badania krwi, cukier we krwi, hormony tarczycy itp.

SM: Żaden pojedynczy test nie jest rozstrzygającym dowodem stwardnienia rozsianego. Testy potrzebne do zdiagnozowania to obrazowanie rezonansu magnetycznego, wywołane (indukowane) potencjały, nakłucie lędźwiowe.

7. Leczenie

Fibromialgia: Nie ma specyficznego leczenia fibromialgii. Dobry wpływ na ból, zmęczenie i funkcje poznawcze ma zastosowanie niesteroidalnych, przeciwzapalnych i opioidowych przeciwbólów przeciwbólowych, a także leczenia przeciwdepresyjnymi i przeciwbólowymi. Aby kontrolować stres, konieczne jest również przeprowadzenie terapii poznawczej-behawioralnej.

SM: Wiele leków wpływa na objawy MS lub zmieniają nasilenie i częstotliwość napadów. Są to kortykosteroidy, immunomodulatory i immunosupresyjne.

Różnica między fibromialgią a stwardnieniem rozsianym: wykres porównawczy

Podsumowanie fibromialgii i stwardnienia rozsianego:

• Fibromialgia jest przewlekłym stanem reumatycznym, powodując ból w niektórych częściach ciała.
• MS jest przewlekłą chorobą zwyrodnieniową centralnego układu nerwowego.
• Zarówno fibromialgia, jak i stwardnienie rozsiane występują częściej u kobiet niż u mężczyzn. Fibromialgia zwykle występuje w wieku od 25 do 60 lat, stwardnienie rozsiane - w wieku od 20 do 40 lat.
• Głównymi objawami fibromialgii są zwiększenie bólu w niektórych punktach ciała, nieuzasadnione i niekontrolowane poczucie zmęczenia, depresji, lęku itp. Objawy MS obejmują zaburzenia czuciowe, objaw Lhermitte, zaburzenia wzroku, zaburzenia ruchowe, Pareses, zmiany tonu i koordynacji mięśni, ostre lub przewlekłe ból, zmęczenie itp.
• Patogeneza fibromialgii jest związana z nadmierną akumulacją neuroprzekaźników w mózgu, co prowadzi do wzrostu w sensie bólu. W MS, w obrębie wadliwej odpowiedzi układu odpornościowego, tkanka należąca do ciała jest rozpoznawana jako obca i atakowana jako taka. To wywołuje reakcję stanu zapalnego, co prowadzi do uszkodzenia szpiku szpiku.
• Czynniki ryzyka związane z odblokowaniem fibromialgii to silna stresująca sytuacja, uraz fizyczny, interwencja chirurgiczna, predyspozycje genetyczne. Połączenie wielu czynników jest odpowiedzialne za rozwój MS, takich jak czynniki środowiskowe, czynniki dziedziczne, choroba autoimmunologiczna.
• Żaden pojedynczy test nie jest rozstrzygającym dowodem fibromialgii lub stwardnienia rozsianego. Diagnoza fibromialgii opiera się na historii, badaniach i badaniach krwi pacjenta, mającym na celu wykluczenie innych chorób. Testy potrzebne do zdiagnozowania stwardnienia rozsianego to obrazowanie rezonansu magnetycznego, wywołane (indukowane) potencjały, nakłucie lędźwiowe.
• Nie ma specyficznego leczenia fibromialgii i stwardnienia rozsianego. Na objawy fibromialgii wpływa zastosowanie niesteroidalnych, przeciwzapalnych i opioidowych środków przeciwbólowych, a także leczenie przeciwdepresyjnymi i przeciwpadaczkami. Leki wpływające na objawy MS lub zmieniają nasilenie i częstotliwość napadów, to kortykosteroidy, immunomodulatory i immunosupresyjne.