Różnica między auksochromem a chromoforem

Podstawowe auksochromy

Auxochrom vs chromofor

Auxochrom to greckie słowo wynikające z dwóch słów; „Auxo” oznacza „zwiększenie” i „chromować” oznaczające „kolor”. Auxochrom to grupa atomów, które nadają określony kolor po przymocowaniu do chromoforu, ale gdy będzie obecny, nie wytworzy tego koloru. Chromofor jest częścią cząsteczki, która po wystawieniu na światło widzialne pochłania i odzwierciedla określony kolor.

Auxochrom to grupa atomów, która jest funkcjonalna i ma zdolność zmiany pojemności chromoforu do odbicia kolorów. Azobenzen jest przykładem barwnika, który zawiera chromofor. Wszystkie substancje takie jak barwniki wytwarzają kolory przez wchłanianie światła widzialnego ze względu na różne związki składowe. Widmo elektromagnetyczne ma bardzo szeroką zmianę długości fali, ale ludzkie oko wizualizuje tylko krótkie promieniowanie długości fali. Chromofory nie wchłaniają światła bez wymaganej zawartości, ale z obecnością auksochromu występuje przesunięcie w absorpcji tych chromogenów. Auksochrom zwiększa kolor dowolnej substancji organicznej. Na przykład benzen nie ma własnego koloru, ale gdy jest połączony z grupą -nitro, która działa jak chromofor; nadaje jasnożółty kolor.

Auxochromy są powszechnie nazywane „pomocnikami kolorów” lub „intensyfikowani kolorami”. Barwniki zawierające auksochromy są zasadniczo związkami aromatycznymi i obejmują obecność pierścieni arylowych, które mają delokalizowane systemy elektronów. Są one odpowiedzialne za wchłanianie różnych promieniowania o różnych długościach fali w oparciu o energię elektronu. Jeśli auksochrom jest obecny w meta. Elektrony obecne w chromoforze są wzbudzone z poziomu gruntu do stanu wzbudzonego, gdy widziane światło na nich spada. Chromofory zmieniają również energię w delokalizowanych systemach. Chromofor nadaje barwnikowi właściwość pochłaniania różnych promieniowania, podczas gdy auksochrom nadaje go właściwości kolorów.

Rozumiemy, że chromofory są konfiguracją atomową z obecnością delokalizowanych elektronów. Chromofory są reprezentowane jako azot, węgiel, tlen i siarka, które zwykle mają pojedyncze lub podwójne wiązania. Chromofory z podwójnym wiązaniem kowalencyjnym wydają się być zabarwione w wyniku podwyższonego stanu elektronów. Elektrony, które były w stanie spoczynku, są podwyższone do stanu wzbudzonego ze względu na energię włączoną do niego. Jeśli energia włączona zostanie zmieniona, automatycznie zmiana długości fali promieniowania, a związek będzie się kolorowy.

Auxochromy to cząsteczki, które są przyłączone do związków niejonizujących, ale zachowują swoją zdolność do jonizacji i wpływa na zdolność pochłaniania światła po przyłączeniu się do chromoforu. Stąd są one również nazywane „pomocnikami kolorów”. Auxochromy są klasyfikowane jako dodatnio naładowane lub negatywnie naładowane. Grupy aminowe są przykładami dodatnio naładowanych, podczas gdy grupy karboksylowe, hydroksylowe i sulfonowe są przykładami negatywnie naładowanych auksochromów. Aby przekształcić podstawowe barwniki na kwaśne barwniki, często stosuje się ujemnie naładowane grupy sulfonowe.

Streszczenie: Aby przygotować barwniki, auksochromy są przymocowane do chromoforów, aby osiągnąć głęboki kolor przeznaczony dla produktu. Auxochromy to wiązka atomów, które w połączeniu z odpowiednim chromoforem zwiększają lub wzmacniają kolor. Chromofory są składnikami cząsteczek, które pochłaniają lub odzwierciedlają pewne kolory, gdy na nich spadnie światło. Są używane razem do robienia barwników.
Obraz Kredyt: http: // Commons.Wikimedia.org/wiki/plik: auxochromes002.png